In een serie over het WK wordt stilgestaan bij de verschillende vragen die ons het modiale evenement helpen boeien. Wie scoort de eerste goal in Zuid-Afrika? Wordt het een spits van Mexico, een verdediger van het gastland of valt de eer toch ten deel aan een Fransman?
Diego Maradona betrad op bijna dertigjarige leeftijd het veld van het zonovergoten stadion Giuseppe Meazza in Milaan. Niet alleen had hij dat jaar Napoli voor de tweede maal kampioen van Italie gemaakt, Maradona verdedigde met de Argentijnse ploeg ook de WK-titel. Het Argentijnse team bestond nog voor een groot deel uit de spelers die vier jaar eerder aan de hand van God de macht hadden gegrepen in het modiale voetbal. Als absolute favoriet voor prolongatie van het voetbalgoud leek de Afrikaanse tegenstander Kameroen in de openingswedstrijd een makkelijk te nemen horde. Kameroen maakte namelijk op haar beurt pas de tweede opwachting op het hoogste podium en had in de kwalificatiereeks de Super Eagles uit Nigeria in de laatste wedstrijd maar ter nauwernood achter zich weten te laten.
Het ging allemaal anders. De Kameroenese ploeg verdedigde keihard en maakte door charges op Maradona en Claudio Caniggia duidelijk dat de huid duur zou worden verkocht. Na een dieprode kaart voor Kana-Biyik in de tweede helft leek het doek te vallen voor de Ontembare Leeuwen, maar een blunder van de Argentijnse doelman luidde toch een nederlaag tegen het nietige Kameroen in. Uit een slechtgenomen vrijtrap kon Omam-Biyik, de broer van de eerder weggestuurde verdediger, vrij inkoppen. Zijn slappe inzet gleed langs de grabbelende sluitpost en verdween in het net. Argentinie zocht na het laatste fluitsignaal met de staart tussen de benen de catacomben op van het Milanese stadion en likte de wonden. Kameroen bleek later de revelatie van het verder saaie toernooi te zijn en zou pas in de kwartfinale na overmoedig spel door Engeland tot een halt worden geroepen.
Sinds het laatste WK in Duitsland is het niet meer de wereldkampioen die het toernooi opent, maar het gastland. De Mannschaft maakt er samen met Costa Rica vier jaar geleden een heus spektakel van. Na de eerste 90 minuten in 2006 kon de scheidsrechter maarliefst 6 doelpunten op het wedstrijdformulier noteren. Met deze wedstrijd als referentie lijkt een brilstand bij Zuid-Afrika en Mexico niet echt heel voor de handliggend. Sowieso viel de laatste 0-0 in een openingswedstrijd op een WK te bewonderen in 1978 toen titelverdediger West-Duitsland een onneembare veste vond in Polen. Het furieuze begin van onze Oosterburen op het laatste WK was echter toch een incidentje. In de negen edities daarvoor bolde slechts evenzoveel maal het net tijdens de kick-off. Laten we hopen dat Zuid-Afrika en Mexico er zin in hebben. Zo niet, verschuiven we onze aandacht net zo lief naar Frankrijk en Uruguay of verder..
Nu miste die Franco wel een paar dotten van kansen. Olaf van der Kraaij en Jan Wegman dichtbij 10 punten, maar de eerste kans was voor Giovanni dos Santos. Hij was een fractie te laat om de bal in het lege doel te jassen. Hoekschop.
Jammer dat de grensrechter goed heeft opgelet. Carlos Vela maakte 1-0 voor Mexico, maar het was buitenspel. Met nota bene een verdediger op de doellijn! Doelman Khune was onder de corner was door gedoken, lag op het moment van scoren op de penalty-stip. Inderdaad buitenspel. Vooral jammer voor mijn broertje.
Ook al stond mijn man Andres Guardado niet eens in de basis, toch een domper dat niemand punten heeft gehaald. Zo moeilijk was de vraag toch niet?