Wat is er in hemelsnaam zo leuk aan vrouwenvoetbal?

Volgend jaar wordt mijn 8ste jaar als trainer van voetballende meisjes en dat heeft wellicht mijn blik vertroebeld. Maar toch… ik denk dat het zeer waardevol is dat vrouwenvoetbal zo’n vlucht heeft genomen. Topsport is leuk, maar waar het werkelijk om gaat is dat kinderen op kijken tegen hun helden, buiten spelen, op hun bek gaan, leren samen werken, samen vechten en samen iets moois voor elkaar te krijgen. Samen lachen. Lessen die je je leven niet meer vergeet. Sociaal gezien bindend. Voetbal heeft dat in zich: laagdrempelig, mondiaal gezien voor iedereen in principe bereikbaar.

In principe, want er is nog een wereld te winnen. Daarom is het goed dat landen als Zuid-Afrika, Thailand of Argentinië aandacht krijgen op het vrouwen-WK. Landen waar vele meiden wonen voor wie het niet vanzelfsprekend is om lid te worden van de hockeyclub of turnvereniging. Door de laagdrempeligheid en mondiale uitstraling van het voetbal is er de hoop dat de gang naar het sportveld of open-plek-met-zand-kuilen-en-stenen ingezet wordt door zowel jongens als meisjes.

De Nederlandse vrouwen zijn in ieder geval al goed bezig, qua marketing. Voor kinderen van nu is het gewoon om de “Leeuwinnen” te zien voetballen en op sociale media te zien. Het team straalt spelplezier uit en laat meisjes dromen over het spelen voor Oranje.

Zelf heb ik groot respect voor de dames die nu op het WK spelen, omdat ze hun leven lang tegen de stroom in hebben moeten roeien en hun eigen doelen hebben moeten zetten. Altijd tussen jongens gespeeld, trainen als niemand anders traint. En altijd een stapje harder moeten zetten, omdat ze een uitzondering waren. Wat dat betreft kunnen de kinderen van nu veel van ze leren. En genieten van een prachtige sport.

Veel plezier de rest van het WK!

Groet, Rover Wim van der Male