GP Singapore

Zondag, 11.40 uur, het is ruim drie uur voor de start van de Grand Prix van Zandvoort. Max Verstappen komt aan bij het circuit. Hij zit lachend in een karretje, naast een meneer die nu nog het stuur mag vasthouden.

Het is alsof de paus arriveert bij een gebedsdienst. Zo groot is Verstappen gegroeid, dat alles over hem nieuws is. Zandvoort is de kathedraal van het geloof in Max, een sporter die in zijn eentje het sportlandschap een ander gezicht heeft gegeven. In veel ogen is hij de grootste, nog groter dan voetballers, schaatsers of wielrenners.

Het geloof in hem is vrijzinnig van aard. Het is ook gekte soms, of een sekte. Mensen laten tatoeages zetten met de datum van de race in Zandvoort, waar de kersverse Officier in de Orde van Oranje-Nassau zich laat voortdrijven op golven van verering.

Natuurlijk, zijn aanhang bestaat voor een aanzienlijk deel uit feestvolk, typisch Nederlandse sportfans, afkomstig uit dat gekke landje met mensen die altijd carnaval willen vieren, zelfs als ze helemaal niet uit het zuiden komen. Wegen in de omgeving zijn in de dagen rond de Grand Prix afgezet.

Eindeloze rijen bussen rijden op en neer naar de kust. Tjokvolle treinen, 305 duizend toeschouwers over drie dagen, volgeboekte hotels, bier om acht uur ’s ochtends. Ja, er is zelfs een camping op veld 2 bij Terrasvogels een voetbalclub in Santpoort, waar de gasten met een elektrische fiets via de duinen naar het circuit kunnen rijden.

Iedereen kan alles vinden over Maxmania: dat hij een in Monaco wonende, belasting ontwijkende multimiljonair is, actief in een sport voor de elite die belastend is voor het milieu. Je kunt je opwinden over soms afgrijselijk chauvinisme, over de voortdurende zelffelicitatie, over hoe geweldig we dit in Nederland kunnen.

Dat allemaal staat in de schaduw van de fenomenale prestatie van Max Verstappen, die sneller is dan alle anderen en beter in alle opzichten. Hij heeft daarbij het egoïsme en de onbezonnenheid van een paar jaar geleden met flair van zich afgeworpen, onder meer door telkens netjes zijn team te bedanken.

Verstappen stapt zondag even na half vijf uit zijn bolide, zet zijn helm af, omhelst een paar mensen onder wie zijn pa Jos, drapeert een Nederlandse vlag om de schouders en droogt zijn gezicht met een handdoek, na zijn dertigste overwinning in een Grand Prix. Binnen afzienbare tijd is hij voor de tweede keer wereldkampioen in de Formule I, met een overmacht die bijna ongekend is.

Aanleiding tot commentaar over saaiheid. Het mag dan wat overdreven zijn om een heel geloof voor hem in te richten, het is tevens fascinerend om te aanschouwen hoe Verstappen duizenden aanhangers uren van onbekommerd geluk schenkt.

tekst Willem Vissers, de Volkskrant

Formula 1 officiële website
Tussenstand WK
Circuit GP Singapore
Uitslag GP Singapore 2019