Beijing 2022

Ireen Wüst

Sinds: 1960 Squaw Valley (1000m dames)
Sinds: 1960 Squaw Valley (1500m dames)
Sinds: 2006 Turijn (Team Pursuit)

Legende: Eric Heiden

Tijdens de Olympische Winterspelen van 1980 in Lake Placed reed de Amerikaan op alle 5 de afstanden een Olympisch record. In een gouden pak! Heiden was de eerste sporter die erin slaagde om vijf gouden medailles te winnen op individuele nummers tijdens dezelfde Spelen.

Deze prestatie is later geëvenaard door Vitali Cherbo (turnen, Barcelona 1992) en Michael Phelps (zwemmen, Peking 2008). Hij is bovendien een van de weinige schaatsers die medailles wisten te winnen bij op zowel de sprintnummers als op de lange afstanden.

Heiden stopte na de Spelen in 1980 abrupt met schaatsen. Hij ging wielrennen en nam in 1986 zelfs deel aan de Tour de France. Na zijn actieve sportcarrière werkte hij als commentator voor verschillende televisiestations. Heiden is afgestudeerd orthopeed en raakte als arts opnieuw betrokken bij de Amerikaanse schaatsploeg.

Opvallend: 1924 geen Team NL

Tijdens de allereerste Winterspelen in 1924 stond schaatsen gelijk op de kalender. Alleen mannen bonden destijds in Chamonix de ijzers onder. Aan de voet van de Mont Blanc waren 5 gouden medailles te winnen.

De Fin Clas Thunberg was de grote man. Hij won goud op de 1500 meter (in ruim 2 minuten en 20 secondes), de 5.000 meter (8:39) en een All round klassement (500m, 1500m, 5000m, 10000m). Er stonden 31 schaatsers op de startlijst.

Opvallend genoeg geen Nederlanders daar in Chamonix, maar wel vier Belgen. Siem Heiden, dus niet Eric, en Wim Kos (foto) waren 4 jaar later in St Moritz de eerste Nederlanders op het ijs. Beste prestatie? Een elfde plaats voor Siempie op de 5000 meter in 9 minuten en 10 seconden.

Hoop: Ireen Wüst

Nou ja, ze staat natuurlijk niet voor niets in onze spotlights. Wüst gaat op voor haar vijfde (!) Olympische Spelen. Met 5x goud, 5x zilver en 1x brons overlegt de inmiddels 35-jarige Brabantse een indrukwekkende erelijst. Plek 7 op de eeuwige ranglijst medaillewinnaars.

Tijdens de Olympische Winterspelen 2006 in Turijn won ze op negentienjarige leeftijd goud op de 3000 meter. Ze werd zo de jongste Nederlandse olympisch kampioene op de Winterspelen ooit. Wüst heeft een relatie met de Nederlandse schaatsster Letitia de Jong. Ze willen zelfs gaan trouwen.

In Peking hoopt ze voor de derde keer Olympisch kampioene te worden op de 1500 meter. Ireen zou zich dan in een illuster rijtje plaatsen. Alleen Bonnie Blair (500m) en Claudia Pechstein (5000m) lukten dat eerder.

Pyeongchang 2018

Tussenstand World Cup 1000m

Tussenstand World Cup 1500m

Tussenstand World Cup Team Pursuit

Interview 16-jarige Ireen Wüst

Shorttrack – 1500 meter

Sinds: 2002 Salt Lake City

Legende: Steven Bradbury

Hij won een gouden medaille in Salt Lake City op de 1000 meter. Op zich al bijzonder, want hij was de eerste sporter van het Zuidelijk halfrond die tijdens de Winterspelen een Olympische titel wist te winnen. Niet alleen het goud, maar vooral de manier waarop was legendarisch.

In de kwartfinale kwam Bradbury als derde over de streep. Normaal gesproken een uitschakeling, maar een der favorieten Marc Gagnon werd gediskwalificeerd. Bradbury ging zo alsnog naar de halve finale. In deze halve eindstrijd reed Bradbury helemaal achteraan. Een valpartij schakelde drie rijders uit, hij finishte met de handen op zijn rug als tweede en plaatste zich alsnog voor de finale.

Tijdens de finale reed de Australiër opnieuw achteraan. In de allerlaatste bocht gingen de vier koplopers (waaronder wereldkampioen Apolo Anton Ohno) gezamenlijk onderuit. Bradbury manoeuvreerde zich tussen de gevallen schaatsers door en greep goud.

Bradbury in tranen. Hij vond dat de Olympische titel niet was verdiend door deze race maar een beloning was voor zijn doorzettingsvermogen na twee ongelukken. En daar had hij een punt.

In 1994 verloor Bradbury vier liter bloed nadat een schaats zijn dijbeen had opengereten. Er waren 111 hechtingen nodig om de wond te dichten. In 2000 ging het opnieuw mis. Hij brak zijn nek op training waardoor hij ruim zes maanden moest revalideren.

Zijn uitzonderlijke prestatie leverde Bradbury in Australië naast een postzegel ook een gezegde op. ‘Doing a Bradbury’ wordt sindsdien in het hele land gebruikt als met veel geluk tegen ieders verwachtingen in een doel alsnog wordt bereikt.

Opvallend: Kromme ijzers

Schaatsen op de lange baan zijn anders gerond dan de schaatsen waar een shorttracker op rijdt. Voor de langebaan en de marathon worden de schaatsen meestal in een ronding van 21 geslepen. Dat wil zeggen: als je de lijn van het ijzer zou doortrekken naar een cirkel, de straal daarvan 21 meter is.

Een ronding is belangrijk omdat je dan met de schaats een beetje kunt sturen. De krappe bochten van een shorttrackbaan vragen meer ronding, soms zelfs scherper dan een 9. De ijzers van shorttrack-schaatsen zijn naar voren toe vaak ook ronder, zodat de schaatsers de bochten in worden getrokken.

Hoop: Suzanne Schulting

Het lijkt inmiddels verrassender wanneer Schulting een keer niet wint, dan wanneer ze dat wel doet. In 2018 werd de 24-jarige Groningse de eerste niet-Aziatische Olympisch kampioen shorttrack op de 1000 meter.

Hoop is dus een understatement. Schulting is nog sneller en sterker geworden. Zowel mentaal als fysiek. In de groene ogen valt in een wedstrijdweekend vrijwel altijd iets te lezen. Ongeduld. Dan beweegt ze haar felle blik omhoog. Euforie, waarbij ook haar mond wijd openspert omdat er weer eens iets ‘fantastisch’ is.

En tussendoor, of het nou goed gaat of slecht, wordt het groen soms troebel. Het lijkt of dan alle emotie eindelijk kan ontsnappen. Hup Suzanne!

Pyeongchang 2018

Tussenstand World Cup heren

Tussenstand World Cup dames

Interview Suzanne Schulting

Alpine skiën – Slalom

Sinds: 1948 St. Moritz

Legende: Ingemar Stenmark

In de jaren 70 en 80 was hij de beste skiër op onze planeet. Met in totaal 86 wereldbekerzeges (reuzenslalom 46, slalom 40) is Stenmark nog altijd recordhouder. En op eenzame hoogte zelfs. De teller van nummer 2 Marcel Hirscher bleef bij zijn afscheid in 2019 steken op 70.

Stenmark ziet er trouwens nog altijd goed uit. De 63-jarige Zweed, geboren en getogen in de uitgestrekte velden van Lapland, sport nog regelmatig. Hij woont tegenwoordig in Vaxholm, een klein dorp niet ver van Stockholm, en bindt in de winter bijna wekelijks de latten onder. “Geen afdalingen meer hoor, alleen nog cross-country.”

De stille Stenmark stond nooit graag in de schijnwerpers. Niet toen hij 2 Olympische titels veroverde in Lake Placid (1980) of na een van zijn in totaal vijf wereldtitels. En nu nog steeds niet. Stenmark is verlegen. Hij bezoekt geen wedstrijden, veel te veel hype, de sterren van vandaag kent hij alleen van televisie.

Soms is media-aandacht natuurlijk niet te vermijden. De immer enthousiaste en charmante Lindsey Vonn wist een keer een ontmoeting te regelen. De Amerikaanse superster jaagde destijds op zijn record. United States-glitters, vrouwelijke schoonheid, stralende lach versus grijs mannelijk, bleke Scandinavische nuchterheid. Dat leverde natuurlijk top televisie op.

Vonn crashte uiteindelijk in de jacht op het record tijdens haar laatste SuperG wedstrijd. De Amerikaanse vedette belandde op het WK 2019 in het Zweedse Åre met grote snelheid in de netten. “Het lijkt alsof ik door een bestelwagen overreden ben”, zuchtte ze een dag later.

“Wat mijn eerste gedachte was?” Sip gezicht en verslagen, maar zelfs dan nog in verlammende schoonheid. “Wat doe ik weer in die vangnetten? Ik word echt te oud voor deze shit!” Ze zette gelijk een dikke punt achter haar carrière. Vonn bleef zo op 82 wereldbekerzeges steken, vier minder dan Stenmark.

De dominantie van Stenmark is nu bijna niet meer voor te stellen. Hij won echt heel vaak. Als professioneel skiër mocht hij niet meedoen aan de Olympische Spelen van 1984 in Sarajevo. Anders was zijn erelijst hoostwaarschijnlijk nog veel indrukwekkender geweest.

Opvallend: Zusjes Goitschel

De slalom is Olympisch sinds 1948. Bij de mannen wist nooit een skiër 2x goud te halen op dit onderdeel. Ook Stenmark niet. Hirscher won zelfs nooit Olympisch goud. De Italiaan Alberto Tomba kwam nog het dichtste in de buurt: goud in 1988, zilver in 1992 en 1994.

Bij de vrouwen wel 2x goud op de slalom: Vreni Schneider (1988 en 1994).

In Innsbruck 1964 won Christine Goitschel goud door haar jongere zusje Marielle (foto) met minimaal verschil te verslaan. Op de grote slalom waren de rollen overigens omgedraaid. Vier jaar later in Grenoble pakte Marielle Goitschel alsnog goud op de klassieke slalom.

Hoop: Adriana Jelinkova

Jelinkova is geboren in Tsjechië en opgegroeid in Nederland. Al op zeer jonge leeftijd gold ze als een groot talent. Om haar ski-ambities na te jagen, verhuisde ze naar een zogenaamde Skihauptschule in Oostenrijk.

In 2012 deed Adriana voor Nederland mee aan de Jeugd Olympische Spelen in Innsbruck. Daar won ze brons op de super combinatie. In hetzelfde jaar debuteerde ze in het World Cup-circuit. Het was wachten tot 2017 op de eerste top 30 klassering (en daarmee plaatsing voor een tweede run). In het Amerikaanse Kellington werd Jelinkova uiteindelijk 25ste op de reuzenslalom.

In het seizoen 2020/2021 zette ze met een aantal top 20 klasseringen in de World Cup pas echt een grote stap voorwaarts. Ze heeft zich geplaatst voor de komende Olympische Spelen. Jelinkova wordt daarmee de eerste alpine skiester sinds Margriet Prajoux-Bouma op de Spelen van 1952 in Oslo.

Pyeongchang 2018

Tussenstand World Cup heren

Tussenstand World Cup dames

Interview Adriana Jelinkova

Skeleton

Sinds: 1928 St Moritz, 1948 St. Moritz
en daarna vanaf 2002 Salt Lake City

Legende: John Heaton

Tijdens de Olympische Spelen van 1928 brak John zijn pols in de derde run. Hij verbeet de pijn, zag zijn oudere broer Jennison (foto rechts) goud winnen, maar pakte zelf de zilveren medaille.

Het duurde 20 jaar (!) voordat skeleton pas weer op de Olympische kalender was terug te vinden. En John werd opnieuw tweede. Dit keer achter de Italiaan Nino Bibbia. Tussendoor, in 1932, won hij als starter brons in de tweemansbob. In 1948 was Heaton de vlaggendrager voor Team-USA tijdens de openingsceremonie.

John Heaton won dan wel geen gouden medaille, hij heeft skeleton op de kaart gezet. Hij domineerde met zijn broers Jennison en Trowbridge in de jaren 20 en jaren 30 de Cresta Runs in Sankt Moritz. Het was destijds de enige plek waar de skeleton-sledes serieus naar beneden konden gaan. De Grand National werd ook in Zwitserland gehouden. John won dit officieuze WK in 1927 en 1929.

Heaton was ook een wereldreiziger. Eind jaren 20, begin jaren 30, was dat best bijzonder. Hij woonde een tijdje in Tahiti, op Bali, in India en Zuid-Afrika. Hij leerde onderweg ook veel vrouwen kennen. Hij trouwde maar liefst vier keer (1937, 1950, 1959 en 1965).

Heaton stierf in 1976 op 68-jarige leeftijd in Parijs.

Opvallend: Heren 115kg, dames 92kg

Skeleton is een vorm van sleeën. De atleet gaat op de buik en met het hoofd vooruit naar beneden. Meestal wordt de sport beoefend op een bobsleebaan. Er kunnen snelheden worden behaald tot wel 145 km/uur.

Skeleton is de oudst bekende sleesport. Het werd al in 1884 in het Zwitserse Sankt Moritz geïntroduceerd. Lang werd de sport ook alleen in die stad beoefend op een speciale baan, de Cresta Run. Toen de Olympische Spelen in Sankt Moritz werden gehouden (1928 en 1948) stond skeleton bijna vanzelfsprekend op het programma.

De atleet en slede mogen bij de heren maximaal 115kg wegen, bij de dames 92kg. Sommige atleten monteren ballast om zo de zwaartekracht maximaal te kunnen gebruiken. Extra gewicht mag alleen aan de slede worden vastgemaakt.

Hoop: Kimberley Bos

En met hoofdletters hoor. Wat een progressie heeft onze meid dit seizoen gemaakt. Ze schreef al drie wereldbekerwedstrijden op haar naam. De verwachtingen voor de komende Spelen nemen zo steeds grotere vormen aan.

In het Duitse Winterberg viel afgelopen woensdag (red. 7/1/2022) vooral de haast vlekkeloze uitgevoerde eerste run op. De 28-jarige Bos was een halve seconde sneller dan Jacqueline Lölling. De Duitse behaalde in Pyeongchang (2018) nog een zilveren medaille op deze discipline. En mensen, een halve seconde is veel hoor!

Of haar uitstekende vorm betekent dat ze volgende maand mee kan doen om olympisch eremetaal, dat kan Bos nog niet zeggen. “Er moet zeker iets mogelijk zijn, maar wat dat is, gaan we daar zien. Elke baan en elke wedstrijd is anders.”

“De hoge verwachtingen komen vooral van andere mensen. Ik bekijk het van week tot week”, vertelt Bos. “Bij de Spelen wil ik vooral vier constante runs neerzetten. Als ik dat kan doen, denk ik dat ik tevreden mag zijn.” -bron: NOS.nl-

Pyeongchang 2018

Tussenstand World Cup heren

Tussenstand World Cup dames

Interview Kimberley Bos

Snowboard Cross

Sinds: 2006 Turijn

Legende: Seth Wescott

De knop ging om toen Wescott wist dat de snowboard cross een Olympisch evenement zou worden. Hij was sinds 2000 meervoudig Amerikaans kampioen en had de meeste medailles van iedereen gewonnen op de X-games, tot dan de alternatieve Winterspelen voor Snowboarding en Free-style skiën. Er was maar een man die in Turijn (2006) kon winnen, dat was Wescott.

De geboren Amerikaan, maar in British Columbia getogen freestyle skiër, won inderdaad goud. Hij werd zo de eerste voor altijd! Wescott runt momenteel een restaurant op Superloaf Mountain, een ski-gebied in de staat Maine aan de grens met Canada, een paar uur rijden van Montreal en Quebec. In 2012 deed Wescott mee met de populaire dating show The Choice.

Om zijn Olympische titel vier jaar later te kunnen verdedigen, moest hij zich uiteraard wel kwalificeren. En dat ging niet gemakkelijk. Hij zette tijdens de Olympic trials slechts de 17de tijd neer. Op ervaring en dankzij goed positie kiezen gleed hij tijdens de heats alsnog naar de finale. Wescott mocht naar Vancouver 2010.

De inmiddels 33-jarige Amerikaan, mocht gerust een veteraan worden genoemd in de wereld van de slopes en halfpipes, bereikte vervolgens opnieuw de Olympische finale. Op zich al een prestatie.

Na een slechte start leek een tweede medaille ver weg, maar vanaf een vierde plaats begon Seth aan een indrukwekkende inhaalrace. Hij haalde binnendoor en/of buitenom in om zo als tweede uit de laatste bocht te komen.

Hij dook in de slipstream van koploper Mike Robertson. Wescott gebruikte de snelheid van de Canadees en kwam met een paar centimeter voorsprong over de streep. De eerste voor altijd is bijzonder, maar de titel vier jaar later met succes verdedigen, dat is natuurlijk helemaal een prestatie die telt.

Opvallend: MTV

Snowboard cross is eigenlijk op de kaart gezet door MTV. De in de jaren 90 populaire muziekzender liet beelden zien van Gregs Stump’s World of Extremes, een show uitgezonden door Fox-TV. Ski-films van Greg Stump werden vooral gebruikt voor soundtracks en commercials.

In de TV-show werd er gesproken over Boarder cross. Toen de FIS (internationale ski-federatie) de sport officieel erkende en in 2006 zelfs met succes aandroeg bij het IOC, moest de naam veranderen.

Steven Rechtschaffner, destijds partner van Greg Stump, had Boarder Cross laten registreren. De FIS mocht de naam niet gebruiken en noemde de discipline daarom Snowboard Cross.

Rechtschaffner verdient momenteel geld met het uitbrengen van boardercross videogames.

Hoop: Glenn de Blois

In het Siberische Krasnoyarsk is De Blois afgelopen zaterdag (red. 10/1/2022) zesde geworden bij de vierde wereldbekerwedstrijd Snowboard Cross. Dat is zijn beste prestatie dit seizoen. Goed nieuws een kleine maand voor Peking 2022.

De Blois bereidt zich dit seizoen uiterst professioneel voor op de Spelen. “Ik heb een A-status nu. Dat is natuurlijk heerlijk. Mijn kwalificatie voor de Olympische Spelen vorig jaar heeft veel deuren geopend. Ik heb niet hoeven werken om mijn sport te bekostigen en ben veel op Papendal geweest om te trainen.”

De geboren Delftenaar woont tegenwoordig in de Alpen. Tijdens het seizoen traint hij daar in de Alpen mee met de nationale ploeg van Zwitserland. Twee maanden geleden was hij met de Zwitsers mee op de Olympische piste na een reis van ruim 31 uur. “Tja, veel wachtuh, testuh, weer wachtuh en weer testuh. Maar interesseert me niet, ben er nu toch!” Zijn Delftse roots is nog goed te horen.

“Niet normaal!” roept De Blois over de sneeuw, “veel grip, geen stenen, echt prima. En het is geen echte sneeuw hè!” Hij wijst naar de groene bergtoppen zonder ijs even verderop. Graafmachines verplaatsen puin, er wordt nog druk gebouwd. Op de slopes spuiten machines continue kunstsneeuw de hellingen op.

Over zijn kansen op een eventuele medaille wil De Blois niet veel kwijt. “Het is een nieuw seizoen hè! Vorig jaar begon ik gelijk met een overwinning, dan gaat verder alles in een flow. De mensen denken dan snel ‘Glenn heeft 1x gewonnen, hij kan ook wel goud winnen’, maar zo makkelijk is dat natuurlijk niet!”
-Bron NOS.nl-

Wel goed te weten dat Glenn in vorm lijkt te komen. Wij gaan hem in ieder geval de gouden houden. Toch? Snowboard Cross is sowieso een heel spectaculair onderdeel, dus alleen daarom al de moeite waard.

Pyeongchang 2018

Tussenstand World Cup heren

Tussenstand World Cup dames

Interview Glenn de Blois

Schaatsen – 500 meter

Sinds: 1924 Camonix (heren)
1960 Squaw Valley (dames)

Legende: Jeremy Wotherspoon

Er zijn natuurlijk veel meer kampioenen te noemen op de kortste schaatsafstand. Wat te denken van Uwe-Jens Mey, Dan Jansen of Hiroyashu Shimizu? Toch kiezen wij voor Wotherspoon.

De boomlange Canadees was tussen 1995 en 2010 de snelste man op de ijsbaan. Hij werd 8x wereldkampioen en is met 67 World Cup-overwinningen nog altijd recordhouder.

Er is een maar. Geen gouden Olympische medaille op zijn palmares. Na zilver in Nagano (1998) werd de jacht op goud een obsessie die leek te verlammen. Zowel op de 500m als op de 1000m was Wotherspoon op de Spelen van Salt Lake City (2002), Turijn (2006) en Vancouver (2010) niet meer dan een figurant.

Onbegrijpelijk, want vooral in het seizoen 2001/2002 was Wotherspoon dominant. Op het WK Sprint in het Noorse Hamar dat jaar won hij 3 van de 4 afstanden. 8 jaar later, in eigen Canada, was het missen van goud misschien wel het meest pijnlijk. In Vancouver werd hij roemloos 9de op de 500m en 14de op de 1000m.

Waarom lukte het niet? Die frustratie leidde in 2013 zelfs een comeback in. Met oud-collega sprinter Jan Bos als coach probeerde hij zich te plaatsen voor Sochi 2014. Goud was het doel. Een Olympisch ticket tijdens de Canadese trials werd niet geregeld. Het boek ging definitief dicht!

Als we Jan Ykema vragen wie de mooiste 500m race ooit reed, dan roept hij zonder twijfels Jeremy Wotherspoon. “Wereldrecord 34,03 Salt Lake City. Seizoen 2007/2008.” De flamboyante Fries, bekend om de pik-start tijdens zijn eigen zilveren race in Calgary (1998), sluit zijn ogen: “Een geweldige opening 9’59”. Dan gaat hij die eerste binnenbocht door met zoveel klasse, zoveel balans en enorm veel controle.”

Grote glimlach op zijn gezicht, grijs haar al lang niet meer in woeste krullen. “Je ziet dan dat hij met elke slag nog versneld. Dat blijft hij eigenlijk doen, dat versnellen, zijn hele race. Laatste bocht uit nog acht raken klappen tot de finish. Deze rit benaderde de perfectie.”

Het wereldrecord van Wotherspoon zou ruim 8 jaar stand houden, maar een gouden medaille werd dus nooit gewonnen.

Opvallend: Binnenbocht of buitenbocht?

In Sochi (2014) mocht Team NL een onvervalste 123 noteren. Ongekend succes op de enige afstand waar de Nederlanders in het verleden niet heer en meester waren. Michel Mulder was 0,012 seconden sneller dan Jan Smeekens. Ronald Mulder brons.

12 duizendsten van een seconde. Smeekens worstelde er lang mee. “Ik was niet echt een leuke versie van mezelf. De kleine Jan uit Raalte, die gewoon iets wilde bereiken, die iets wilde winnen, die was gewoon verdwenen. Ik was ineens bang om te verliezen.”

Hij kreeg van zijn zus het advies om naar een psychiater te gaan. Iemand die gespecialiseerd is in traumaverwerking. “Dat wilde ik niet. Ik dacht: ik heb zilver. Er is toch niemand onder een trein gekomen? Moet dit nu?”

Smeekens deed het toch. “Ik moest gaan vertellen over het meest pijnlijke moment dat in mijn hoofd zat. Toen ik er voor het eerst echt over praatte liepen de tranen over mijn wangen.”

De discussie laaide op of het wel eerlijk is om op basis van duizendsten van seconden te zeggen wie de winnaar is. Het startpistool geeft een lichtflits en een knal of signaal. Hoe is bijvoorbeeld de reactietijd wanneer de ene schaatser verder dan de ander van de starter staat opgesteld? Er moet hierbij rekening worden gehouden met het verschil van de snelheid van licht en die van geluid.

Nils Hjort, hoogleraar aan de universiteit van Olslo, toonde in 1994 nog meer oneerlijkheid aan. Bij snelheden boven de 60 km/uur is het nadelig een binnenbocht te rijden. Steeds meer schaatsers haalden deze snelheid nog niet na de eerste 100 meter maar wel bij ingaan van de tweede en tevens laatste bocht.

Het kwam regelmatig voor dat de schaatsers die laatste binnenbocht niet konden houden en op de buitenbaan terecht kwamen. Met mogelijke diskwalificatie als gevolg. Daarom werd besloten om in Nagano (1998) de 500 meter twee keer te rijden: 1x startend in de binnenbaan en 1x in de buitenbaan.

Na de introductie van de zogenaamde ‘klapschaats’ in 2010 bleek dat de schaatsers steeds beter op hoge snelheid bochten konden rijden. De klapschaats gaf meer grip en wellicht werd er door de allersnelsten ook meer op bochtentechniek getraind. Wie zal het zeggen, maar het verschil was in ieder geval niet meer significant.

Daarom was in Pyeongchang (2018) een snelste 500 meter genoeg voor een gouden plak. Ook in Peking wordt straks maar 1x 500 meter geschaatst voor eremetaal. Loting bepaald, net als voor 1998, wie in de binnenbaan en wie in de buitenbaan zal starten of finishen.

Tegenwoordig lijkt het rijden van een laatste binnenbocht zelfs een voordeel te zijn. Er is onlangs nieuw onderzoek gedaan en wat blijkt? 75% van de wedstrijden over 500 meter wordt gewonnen door de schaatser die een laatste binnenbocht rijdt. Hoe dan?

Waarschijnlijk wordt de tegenstander, die een eerste binnenbocht rijdt, ongewild een mikpunt op het rechte stuk naar de laatste bocht. Zo kan de schaatser die een eerste buitenbocht rijdt naar zijn tegenstander toe rijden. Hopen dat onze jongens en meiden op de 500 meter starten in de buitenbaan loten.

Hoop: Merijn Scheperkamp

De meest vriendelijke duivel tijdens het onlangs verreden OKT heet Merijn Scheperkamp. Tjonge, wat werden de messen geslepen en waren regelmatig de rapen gaar toen de Olympische schaatsploeg definitief vorm werd gegeven. De matrix als basis, de zogenaamde aanwijsplekken zorgden voor ruis en jaloezie.

Scheperkamp bleef weg van KNSB gepuzzel en geschuif. De 21-jarige student uit Hilversum had op maandagavond een de snelste 500 meter (34’45”) afgeleverd en de elite naar huis gereden. Hij duwde zo zijn Jumbo-Visma kopman Dai Dai N’tab uit het vliegtuig. Ongewild natuurlijk, de jonge knaap had hem er liever bij gehad.

“Best hard, die tijd van Merijn”, erkende Dai Dai N’tab na de eerste toernooidag die hem vervulde van onzekerheid. Hij was zelf naar 34’53” gesneld. Een uiteindelijke 13de plaats in de matrix bood weinig houvast. De KNSB ging in beraad en selecteerde Marcel Bosker. Na het DSQ-drama van de valse starts in 2017 liep N’tap opnieuw een blauwtje. Om van te gruwen.

Het gehannes met de matrix, wel of niet naar Peking, het maakte Scheperkamp niet uit. “Ach, ik stond er heel relaxt in”, vertelt Merijn aan de vooravond van de Spelen. “Voor mij was het ook gemakkelijk. Ik hield helemaal geen rekening met kwalificatie voor de Olympische Spelen. Lukt het nu niet, dan over vier jaar.”

Dat hij zich die maandagavond brutaal tussen de sprinterselite had gereden, daar wil hij niets over horen. “Joh, het was een momentopname. En dat is de hele topsport altijd.” Hij blijft er bescheiden onder en roemt zijn trainingsmaat Dai Dai die dus thuis blijft. “Ik heb veel van hem geleerd. En hoop nog veel van hem te leren.” -Bron: Schaatsen.nl-

Tijdens de World Cups dit seizoen werd hij Frenkie genoemd. Een bijnaam die Kjed Nuis bedacht gezien de looks die sterk overeenkomen met voetballer Frenkie de Jong. Nou, Frenkie is groot geworden. Hij zal niet langer worden geplaagd met bijnamen. Let maar op!

Pyeongchang 2018

Tussenstand World Cup heren

Tussenstand World Cup dames

Interview Femke Kok

Biatlon Relay
Sinds: 1968 Grenoble (heren)
1992 Albertville (dames)
De estafette bij de biatlon werd in de jaren 70 en 80, zoals zoveel teamsporten, gedomineerd door de Sovjet-Unie. Maar liefst 6 Olympische titels werden tussen 1968 en 1988 op een rij verzameld. Voor dames is deze prachtige discipline pas sinds 1992 olympisch.

Mooi detail: sinds Vancouver 2010 zowel bij de heren als bij de dames steeds een ander team winnaar van goud. Noorwegen, Rusland, Zweden, Duitsland, Oekraïne en Wit-Rusland vierden feest. Wie winnen het goud in Peking 2022?

Legende: Ole Einar Bjørndalen

Tijdens zijn indrukwekkende carrière won hij liefst 13 olympische medailles (8x goud, 4x zilver, 1x brons). Daarmee is Bjørndalen de meest succesvolle atleet uit de geschiedenis van de Winterspelen. Hij werd ook 20x wereldkampioen en won 6x de World Cup.

Bjørndalen baarde opzien door te roepen dat langlaufen saai is. “Juist de combinatie van uitputting tijdens het lopen en concentratie tijdens het schieten maakt Biatlon de mooiste discipline op de Winterspelen.” Opvallend. Het langlaufen ging hem namelijk het beste af, bij het schieten was de Noor juist niet meer dan een middenmoter.

Dat moest dus beter. Daarom nam Bjørndalen, als een van de eerste Europese topatleten, een mental coach in de arm. “Emotionele stabiliteit heb je nodig als topsporter”, wist hij, “in het begin was 10% van mijn trainingen mentaal, 90% fysiek. Na een paar jaar werken met Øyvind Hammer was dat omgekeerd.”

Dat was te merken in zijn prestaties. Bjørndalen begon zijn races anders in te delen zodat hij minder moe was wanneer er moest worden geschoten. En rust in het hoofd zorgde ervoor dat de schijven makkelijker werden geraakt. Een groot kampioen was geboren.

In 2018 borg hij zijn skilatten en geweer definitief op na een loopbaan die begon in 1993. Twee jaar geleden trad Bjørndalen in dienst van de Chinese federatie. De Noorse biatlon-kampioen moet Chinese sporters opleiden en zorgen voor medaillekansen in Peking 2022.

Zijn vrouw Darya Domracheva verhuisde mee naar China. De Wit-Russische biatleet heeft 4 olympische titels gewonnen. Ook zij stopte met competitie in 2018 en ook zij jaagt Chinees succes na. Domracheva is coach van de vrouwenploeg.

Het echtpaar Bjørndalen is nog weinig succesvol gebleken als coach. Fangming Cheng is met een 61ste plaats in de World Cup dit jaar bij de mannen de hoogstgenoteerde. De dames doen het niet veel beter: Yuanmeng Chu (59ste) en Fanqi Meng (60ste).

Opvallend: Jagers en soldaten

Biatlon vindt zijn oorsprong in oefeningen voor Noorse soldaten. De eerste bekende wedstrijd dateert van 1776 tussen verschillende compagnies van de grenspolitie. De sport breidde zich later uit over heel Scandinavië. Het echte ontstaan van de sport ligt misschien nog wel verder terug. Jagers bonden latten onder en een geweer op de rug tijdens de jacht.

Tijdens Chamonix 1924 werd er een militaire ski-patrouille, die veel op biatlon leek, georganiseerd. In 1960 werd biatlon pas echt een Olympische sport. Het eerste WK werd gehouden in 1958, Saarfelden Oostenrijk.

De doelen waarop geschoten wordt hebben een diameter van 45 mm (bij het liggend schieten) en bevinden zich 50 meter afstand. De schijven zijn 115 mm groot als er staand moet worden geschoten. Het zijn telkens vijf zwarte schijven die wit worden als ze worden getroffen.

Hoop: RW Rottemeren

Op de website van RW Rottemeren: Biatlon is een sport die we allemaal kennen van de olympische spelen. Langlaufen wordt hierbij gecombineerd met de schietsport. Als voorbereiding op de sneeuw wordt in Nederland Biatlon gecombineerd met het Rolskiën. RW Rottemeren heeft een eigen schietbaan waar op getraind kan worden.

Oefening baart kunst weten ze ook nog te melden bij RW Rottemeren. Daar moeten we het dan van hebben, want met hulp van Google komen we niet verder dan Jarl Hengstmengel. De laatste uitslagen van de enige professionele biatleet in ons land dateren van seizoen 2016/2017.

Bij de dames deed Charline Sloof een aantal jaren haar best om aan World Cup wedstrijden mee te doen. Sloof verhuisde voor haar sport zelfs naar Zweden, maar ze werd geveld door klierkoorts. Einde carrière. De 18-jarige Carine Leijn was de laatste, had ook talent, maar zij stopte nog voordat ze echt volwassen werd.

Dus bericht aan alle rovers: als je officieel biatleet wordt, dan ben je gelijk Nederlands kampioen.

Pyeongchang 2018

Tussenstand World Cup heren

Tussenstand World Cup dames

Interview Carine Leijn

Curling

Sinds: 1998 Nagano

Legende: Hans Madsen

We zullen Hans Madsen niet zien op de komende Olympische Spelen. Niet vanwege geen publiek van buiten China, maar omdat de kleurrijke curling-superfan vorig jaar op 8 juli is overleden.

Madsen was uniek. Op de tribunes van menig groot Curling-evenement waren zijn felgekleurde pruiken en impersonate baard moeilijk te missen. Madsen was fanatiek. Op de wangen meestal twee Canadese vlaggetjes. Maar vanwege zijn roots kon ook de nationale ploeg van Denemarken op support rekenen.

De immer kleurrijke Canadees reisde decennia van kust tot kust om ieder bowling op ijs te bezoeken. Van de Meridian Canadian Open tot de Olympic Curling Trials in Ottawa of met de trein naar de First Slam in Calgary en het Scotties Tournament of Hearts in Nova Scotia.

In 2018 nam Madsen noodgedwongen pauze. Lymfeklierkanker. Even geen curling dus. Maar voorjaar 2019 reisde hij met zijn vrouw toch weer naar thuisland Denemarken voor het WK voor dames. Het zat kennelijk toch nog niet helemaal goed. Het blijft soms een meedogenloze ziekte.

Madsen werd 72 jaar. Curling zal hem missen.

Opvallend: Schotland nooit kampioen

Het schilderij ‘Jagers in de Sneeuw’ van Bruegel (1565) laat Nederlandse boeren zien die curling spelen. Toch mag worden aangenomen dat Schotten het spel op de kaart hebben gezet. De internationale organisatie voor curling, de World Curling Federation, zetelt dan ook in het Schotse Perth.

Een curling-wedstrijd wordt gespeeld door twee ploegen van vier spelers. De skipper zet de te volgen strategie uit en bepaalt doorgaans hoe de stenen moeten worden gespeeld. Elke ploeg heeft acht stenen. Er worden 10 ends (potjes) gespeeld. De 19 kilogram zware stenen worden gemaakt van speciaal graniet afkomstig van het onbewoonde Schotse eilandje Ailsa Craig.

Een steen kan gaan ‘curlen’ wanneer er bij het loslaten een draaiende beweging aan wordt gegeven. Vandaar de naam curling. Door te vegen kan de afstand die de steen glijdt worden verlengd. Daarbij wordt dikwijls geschreeuwd of rare geluiden gemaakt.

Schotland werd nog nooit Olympisch kampioen. Niet bij de mannen en niet bij de vrouwen. Dat is logisch, want de Schotten gaan op in Team GB. Maar toch, Groot-Brittannië is ook nog niet succesvol geweest (1x goud Salt Lake City 2002). Dat moet pijnlijk zijn voor de pioniers van deze prachtige sport. Ook in Peking zijn de Britten verre van favoriet voor eremetaal.

Hoop: Mannen misschien

De Nederlandse dames plaatsten zich nog nooit voor de Olympische Winterspelen. Sinds 2018 wordt er zelfs geen team ingeschreven voor het EK, niet eens in de B-divisie, wat maar aangeeft in onze Oranje vrouwen in de onderste regionen van het curling-toneel zijn beland.

De mannen doen het beter. Een zesde plaats op het EK in 2017 gaf de sport in Nederland bekendheid. Zanger Frans Bauer maakte zelfs een televisieshow waarin bekende Nederlanders de curlingstrijd met elkaar aangingen. Ook sportkoepel NOC*NSF zag heil in de opmars van de curlers door jaarlijks 300.000 euro vrij te maken.

OKT in Leeuwarden, 2021. De pas 23-jarige skip Wouter Gösgens en Jaap van Dorp overleggen. Er liggen drie rode curling-stenen op de rode cirkel aan hun voeten. Het zijn de schijven van de Noren, die moeten weg. Ze houden de moed erin ook al weten ze dat de Noren twee zo niet drie maten te groot zijn.

Noorwegen won met 8-5. Er gingen vijf wedstrijden verloren. Er werd alleen gewonnen van Zuid-Korea, Tsjechië en Duitsland. Lang niet genoeg voor kwalificatie. Geen Peking dus. “Dit is een grote teleurstelling. Sprakeloos”, treurt Gösgens bedremmeld na afloop. “Vier jaar hard voor getraind, de droom is voorbij.”

Niet te veel treuren. Wouter is nog jong. Op naar Cortina d’Ampezzo 2026!

Pyeongchang 2018

World Rankings

Palmares WK Curling

IJshockey

Sinds: 1920 Antwerpen (Zomerspelen)

Legende: The Miracle on Ice

USA-CCCP 4-3, Olympische Spelen Lake Placid 20 februari 1980. De gouden medaille van de Verenigde Staten wordt nog altijd gezien als de grootste team prestatie in de Amerikaanse sportgeschiedenis.

Amerikaans president Jimmy Carter had in de week voorafgaand een boycot uitgesproken over de Zomerspelen die in Moskou hetzelfde jaar 1980 werden georganiseerd. Met de boycot wilde Amerika de Russen straffen voor de invasie van het Sovjet-leger in Afghanistan. De koude oorlog, de underdogpositie en het uiteindelijke score-verloop maakten de overwinning van Team USA legendarisch.

En het was niet eens de finale. Er werd in Lake Placid geen halve finale en finale gespeeld, maar een zogenaamde medal-round. Zweden, Finland, Sovjet-Unie en de Verenigde Staten hadden zich voor die finaleronde gekwalificeerd. De gouden medaille werd pas na winst tegen Finland veilig gesteld. De Sovjet-Unie pakte zilver na een 9-2 (!) overwinning tegen Zweden.

De ijshockeyspelers uitkomend in de professionele NHL mochten niet aan de Olympische Spelen meedoen. Toentertijd waren alleen amateursporters, hobbyisten, welkom. Team USA bestond daarom louter uit college-spelers die op de drempel van een professionele carrière in de NHL stonden. De gemiddelde leeftijd van het Amerikaanse team was jonger dan 21 jaar.

Het team van de Sovjet-Unie was daarentegen gepokt en gemazeld. Sinds Squaw Valley 1960, waar de Sovjets brons hadden gewonnen, was de track-record indrukwekkend (27x winst, 1x gelijk, 1x verloren). De rode brigade hadden 4x goud op rij gewonnen: Innsbruck 1964, Grenoble 1968, Sapporo 1972 en Innsbruck 1976. Het was niet de vraag of de Russen in Lake Placid Olympisch kampioen zouden worden maar met welke cijfers.

Sterspelers als Valeri Kharlamov, Viacheslav Fetisov, Vladimir Krutov en Sergei Makarov (foto boven) waren heer en meester op het ijs. De beste goalie ter wereld Vladislav Tretiak als slot op de deur. Onder het militair bewind van coach Viktor Tikhonov was er geen beginnen aan. 29 wedstrijden, doelsaldo 174 voor en 44 tegen. Veel succes!

En toen, 10 minuten voor tijd, scoorde Mike Euruzione de 4-3 achter reserve goalie Vladimir Myshkin. Na de eerste periode (2-2) had Tikhonov in een boze bui zijn eerste keeper van het ijs gehaald. Tot aan vandaag nog steeds onduidelijk waarom. Tikhonov heeft spijt en noemt de beslissing de grootste blunder ooit gemaakt. Bijzonder detail: de Sovjet-spelers weigerden de zilveren medailles in te klaren om mee naar Rusland te nemen.

Team USA had de laatste minuten met zeer fysiek hockey stand gehouden. “11 seconds, you’ve got 10 seconds, the countdown going on right now! Morrow, up to Silk. Five seconds left in the game. Do you believe in miracles? YES!” The Miracle on Ice!

Opvallend: Chinezen toch welkom

China is nummer 32 van de ijshockey wereldranglijst en mag als gastland deelnemen aan de komende Olympische Spelen. Dat het gastland mag deelnemen is gebruikelijk, maar was lang onzeker. De internationale ijshockeybond wilde lange tijd de Chinese hockeyers weren vanwege ‘onvoldoende niveau’.

Nooit eerder waren de Chinese mannen van de partij op de Spelen en ook nu zouden ze op eigen kracht niet in de buurt komen van een ticket. De vrees bestaat dan ook dat het in de groepsfase tot beschamende optredens leidt tegen grootmachten als de Verenigde Staten en Canada.

“Een team met 15-0 zien verliezen is voor niemand goed: niet voor China, niet voor het ijshockey”, zei Luc Tardif, voorzitter van de IIHF, eerder dit jaar. Na een driedaags congres van de bond heeft hij nu laten weten dat de deelname van de Chinezen niet meer in gevaar is.

Het is de vraag of dit een wijs besluit is. Enige angst voor gênante uitslagen lijkt niet onterecht. Arme Chinese keeper!

Hoop: Eigenlijk niet

Oranje heeft 1x mee mogen doen aan de Olympische Spelen: Lake Placid 1980. En dat was geen pretje. Dubbele cijfers tegen Canada (1-10), Sovjet Unie (4-17), Finland (3-10). Gelijkspel tegen Japan en 5-3 winst tegen Polen.

Tijdens het OKT voor de komende Spelen in Peking was Polen met 8-0 te sterk. Ook de wedstrijden tegen Kazachstan (1-7) en Oekraïne (0-3) gingen kansloos verloren. Kwalificatie voor het Olympisch kwalificatietoernooi werd zo niet gehaald. Nee, er is ook geen klein lichtpuntje te melden. Olympische Spelen zitten er voorlopig niet in voor Nederland.

Pyeongchang 2018

World Rankings

WK 2021

Spelers NHL niet naar Spelen

Medaillespiegel

Sinds: 1924 Chamonix

Legende: DDR

De Duitse Democratische Republiek was tussen 1968 en 1988 zeer succesvol op de Olympische Spelen. Zeker op de Winterspelen was een plek in de top van het medailleklassement meer regel dan uitzondering. Alleen de Sovjet-Unie deed het in de jaren 70 en 80 beter. De cijfers zijn indrukwekkend: 192x goud (waarvan 39x in de winter), 165x zilver, 162x brons.

Er is veel gespeculeerd over hoe het mogelijk is dat een naar verhouding klein land zo behangen is met olympisch goud. Er werd gedacht dat achter het IJzeren Gordijn presteren in sport de enige manier was om jezelf te ontplooien. En kinderen werden al jong gescout voor sporten die qua lichaamsbouw perfect pasten.

Sporters werden behandeld als ‘diplomaten in trainingspak’ en moesten de DDR prestige verschaffen in het buitenland. Er werd onorthodox getraind en gedrild. Bloed, zweet en tranen voor een gouden medaille waar de rest van de wereld jaloers op kon zijn.

Na de Duitse hereniging in 1990 werd bekend dat in de DDR op grote schaal doping aan sporters werd toegediend. Zelfs talentvolle kinderen van amper 10 jaar kregen op structurele basis anabole steroïden.

In 2005 klaagden 190 sporters de firma Jenapharm aan, producent van het anabole middel Oral-Turinabol. De sporters hadden door jarenlang dopinggebruik ernstige schade zoals onvruchtbaarheid, borstkanker en zaadbalkanker opgelopen.

Op de medaillespiegel van de Winterspelen aller tijden is de DDR nog altijd op de dertiende plaats terug te vinden. Helemaal eerlijk is dat dus niet gegaan, maar bijzonder blijft het. Hoe een donkergrijs land zoveel over had voor blinkend goud.

Opvallend: Openstaande rekening?

De Winterspelen van 2010 en 2014 waren uiterst succesvol voor het organiserende land. In Vancouver (2010) voerde Canada met 14x goud trots het medailleklassement aan. De Russen bleven in Sochi 2014 met 11x goud, 9x zilver en 9x brons de Noren net met wat zilver meer voor.

Ook in Pyeongchang 2018 presteerde het thuisland beter dan ooit tevoor. De Zuid-Koreanen pakten in totaal 17 medailles en dat waren er 2x meer dan vier jaar eerder. Het lijkt erop dat sporten in eigen land Olympisch gezien goed gaat.

In de top 10 van de eeuwige medaillespiegel komen twee landen voor die de Olympische Winterspelen nooit hebben georganiseerd. Nederland en Zweden. In ons land sneeuwt het zelden en is er sowieso geen plaats voor een Super G of een schans om van te springen. Mission impossible dus.

Zweden heeft wel heel vaak geprobeerd de Olympische Winterspelen te mogen organiseren. Het is nooit gelukt. Ook voor 2026 heeft Stockholm het bid verloren. En ze willen zo graag in het land van Pippi Langkous en Abba. Wat is er toch aan de hand?

Er lijkt een ban van het IOC te rusten op Zweden. Åre wilde de Winterspelen van 1964, 1968 of 1972 maar kreeg haar niet. Falun stelde 3x tevergeefs zijn kandidatuur voor de Spelen van 1984, 1988 en 1992. Östersund probeerde het zelfs vier keer: 1994, 1998, 2002 en in 2014. Zonder succes.

Misschien moeten we wel ver terug om te begrijpen waarom de Zweden steeds achter het net vissen. Heel ver terug, naar 1912, de Zomerspelen in Stockholm. De Italiaanse edelman Brunetta d’Usseaux deed een klemmend beroep op het Zweeds Olympisch comité om zoveel mogelijk sneeuw- en ijssporten in het programma op te nemen.

Sporten als skiën, ijshockey en schaatsen klopten steeds nadrukkelijker aan de Olympische poort. De halsstarrige Zweden moesten er echter niks van weten. Sterker nog, het kunstrijden toegevoegd in 1908 werd mede onder druk van de andere Scandinavische landen juist van de kalender gehaald.

Reden waren de zogenaamde Noordse Spelen, een wintersportfestijn dat om de vier jaar door Zweden werd georganiseerd. Gesteund door de Noren, die zelf geen concurrentie wilde voor de eigen zogenaamde Holmenkollen-wedstrijden, zou het tot 1924 duren voordat er aparte Winterspelen werden georganiseerd.

Het heeft er alle schijn van dat het dwarsbomen van de Zweden destijds nog altijd niet is vergeten. Er staat nog een Olympische rekening open. Of zijn de Zweden nu juist te keurig en kunnen ze niet op tegen de professionele lobbyisten van nu? Het lijkt er namelijk op dat Amerikanen, Canadezen, Russen, Japanners en Italianen dit vak de laatste decennia beter verstaan.

Hoop: Waarom niet?

Het medailleklassement of -spiegel wordt opgemaakt aan de hand van door een land meest gewonnen gouden medailles. Is dat aantal gelijk, dan is het aantal zilveren medailles doorslaggevend. Brons is het minst belangrijk voor deze ranglijst.

De geschiedenis leert ons dat 9 of 10 gouden medailles genoeg kan zijn voor Top 3. Nou, laten we even dromen dan: 2x goud mogen we verwachten van Thomas Krul, Irene Schouten en Suzanne Schulting. Verder maakt de damesploeg relay shorttrack en de ploegenachtervolging bij de heren grote kans op winst.

Dan zitten we dus al op 8x goud. Gracenote, een van de grootste sportdata verzamelaars ter wereld, denkt er hetzelfde over. Dus tot nu toe is onze droom niet eens heel chauvinistisch. Laten we er voor de zekerheid nog 3 gouden medailles bij gaan zoeken.

Gracenote is Kimberley Bos vergeten. Hoe is het mogelijk, zij is juist in bloedvorm. Dat maakt vast 9! Nu wordt het wat lastiger. Snowboarder Niek van der Velden misschien? Hij werd vorige maand tweede op het onderdeel slopestyle, de hele wereldtop was daar aanwezig, dus wie weet.

En er stond veel druk op bij Niek, schreef hij zelf op social media. Hij moest zich immers nog definitief plaatsen. Maar tweede plaatsen hebben we met het oog op de medaillespiegel in Peking niet veel aan. Verder zoeken dus.

Glenn de Blois bij de snowboardcross? Lastig hoor, een valpartij is zo gemaakt als de acrobaten met vier of vijf tegelijk naar beneden glijden. En de concurrentie op de cross is moordend.

Terug naar het schaatsen dan? Eén goede race van Femke Kok kan genoeg zijn. Of kan Ireen Wüst nog een keer verrassen op de 1000 of 1500 meter? Een stunt van Sjinkie Knegt misschien? Hij was ooit een van de beste shorttracker ter wereld.

Toegegeven, wel heel veel misschien. Wij denken dat Irene Schouten het nog beter gaat doen dan Gracenote vorige week heeft voorspeld. Let maar op. De knapste vrouw van Team NL wordt vast de beste van Peking 2022. Ze pakt 4x goud!

1. Noorwegen, 2. Duitsland, 3. Nederland (11x goud, 8x zilver, 2x brons). Waarom niet?

Pyeongchang 2018

Sochi 2014

Vancouver 2010

Turijn 2006

Gracenote voorspelling