Snel, sneller, Pascal

“Er lag een kartbaan op Sloterdijk vlakbij de Praxis waar ik als student werkte. Een buitenbaan. Er werden zelfs wedstrijden gereden”, weet Pascal nog. Zo kon hij het verbrande rubber van de banden ruiken, de knetterende 2-takt motoren prikkelden zijn fantasie. “In de pauzes ging ik vaak even kijken. Ik heb karten altijd leuk gevonden!”

“Vroeger als kind ging ik vaak naar Zandvoort. De jeepraces door de duinen vond ik prachtig.” Pascal is opgegroeid in Haarlem, dus het circuit lag op fietsafstand. “Later ook veel videogames gespeeld. Grand Turismo. In een echte racestoel bij een vriendje thuis, het was fantastisch!” De kenners onder ons begrijpen vast wat hij bedoelt met ‘rempunten zoeken’ en met ‘zweethandjes geplakt aan het stuur door de bochten vliegen’.

Praxis-Pascal was 15 jaar, nu ruim 26 jaar later staat hij nog te glunderen bij de gedachte aan ons podium. “ja, mooi hoor! Vorig jaar werd ik nog derde. Die jongen met eigen helm (red. Mark Berbée) ging veel te hard voor mij. Maar dit jaar ging het beter.” Pascal reed van start tot finish aan de leiding en was inderdaad snel. Veel sneller dan de rest.

Schiphol deed Pascal naar Hoofddorp verhuizen. “Voor mijn werk moet ik op vliegvelden zijn. Het was voor Vivian makkelijker om zich qua werk aan te passen. Vivian nam haar dochter Megan mee. Mede daarom werd het Hoofddorp toen we besloten samen te gaan wonen.” Kennelijk is er de behoefte om zich te verdedigen. Of in ieder geval is er motivatie om enig uitleg te geven. “Hoofddorp heeft zeker niet de charme van Haarlem, maar het is een fijne plek om te wonen. Niet ver van de grote stad en ook het strand is dichtbij.”

Ook in Hoofddorp worden de rotondes gesponsord door een rouwcentrum of opgeleukt met een kunstwerk.  Op het rondpunt in de richting van Floriande-Zuid lijkt Darth Vader met een lichtgevend zwaard de wijk te verdedigen. De werkelijkheid is licht teleurstellend: het blijkt een zonnewijzer te zijn. Narcissen in de middenberm, dat werk, een stel zwarte ganzen steken zonder schaamte waggelend over. Op de dijk joggen dames in neongekleurde leggings en rennen honden enthousiast achter ballen aan.

Discotheek The Challenge lokte in de jaren 80 en 90 de uitgeprocedeerde pubers naar Hoofddorp. De legendarische danstempel werkte als een magneet op alle jeugd die zich in de randstad en ver daarbuiten verveelden. Dat gold zeker ook voor Vivian. Ze nam jong en avontuurlijk de trein vanuit Apeldoorn naar het Amsterdamse voorland. En daar, aan de rand van de knipperend verlichte dansvloer, stond onze Pascal licht heupwiegend te flirten.

The Challenge sloot in 2007 definitief de deuren. De gemeente Haarlemmermeer was er klaar mee. Ieder weekend incidenten rond dwalende jeugd in de vroege ochtend, xtc was toen nog minder toegankelijk dan tegenwoordig. De discotheek probeerde het in december 2020 opnieuw, werkelijk waar als Challenge 2.0, maar zonder succes. Pascal en Vivian? Dat werd wel een succes. Ze zijn nog altijd gelukkig samen en al een tijd lang trotse ouders van Megan en Valerie.

Belangrijker nog: zonder Vivian was Pascal nooit rover geworden. Vivian is het nichtje van Marjolijn van der Kraaij, inderdaad een aangetrouwde ‘kraai’. Karsten is natuurlijk een der geestelijk vaders van ons prachtig spel, en ambassadeur bovendien. Op verjaardagen of spontane familie-barbecue ging het over 20-punters, wielrennen, sumo worstelen of de huskyrace in Alaska. Dat leek Pascal wel wat. Sport interesseert., dus 1 en 1 was al snel spreekwoordelijk 2.

Terug naar de kartbaan! Die Pascal vloog dus bijna zonder remmen over het circuit. Slechts een paar secondes trager dan het baanrecord, zijn ritje was oprecht indrukwekkend. Tijdens de kwalificatie was hij al niet bij te houden, tijdens de race was de uiteindelijke tegenstand gewoonweg meelijwekkend. Het kan niet anders dan dat Pascal vaak oefent in een skelter met motor. “Nee joh, ik doe het eigenlijk nooit.” Hoe kan je dan zoveel sneller zijn? “Het juist aansnijden van bochten, vooral leren waar remmen niet nodig is, ik heb dat soort dingen meestal wel snel door.”

Dat snelle leren, gevoel hebben voor, dat geldt zeker voor alle sporten? “Ja eigenlijk wel”, grinnikt hij bescheiden, “op school was ik met gym eigenlijk overal wel goed in.” Een bal aan de voet of in de hand, Pascal presteert al snel bovengemiddeld. Basketbal deed hij als klein fanatiek ventje het liefste. Lekker dribbelen op het schoolplein. “Nog wel meer dan dat alleen hoor. Straatbasketbal 3×3 op de boulevard van Scheveningen. Wedstrijdjes waren echt wel spannend, met publiek erbij.” Tegenwoordig is 3×3 basketbal populairder dan ooit en speelt Team NL mondiaal zelfs mee voor de prijzen.

De rivaliteit met zijn 2 jaar jongere broertje Vincent is vast de basis voor zijn fanatieke karakter. “Ja, als ik ergens aan meedoe, dan wil ik winnen. Dat was vroeger zo, dat is nog steeds!” Pascal herinnert menig bordspelletje op vakantie. “Dan vlogen de pionnen of dobbelstenen regelmatig door de voortent.” Er werden genoeg potjes Ganzenbord of Mens-Erger-Je-Niet tot huilen aan toe uitgevochten.

Later ging Pascal voetballen en schopte hij het tot het selectieteam van tweedeklasser Amstelveen Heemraad. Bij de D-junioren als gevreesde rechtsbuiten begonnen, snel genoeg om verdedigers tot wanhoop te drijven. Al vrij snel werd hij zelf verdediger. Anno 2023 trapt de 41-jarige Walgien ieder weekend nog altijd een balletje. Trots: “Bij DVVA 10, we staan bovenaan in de vijfde klasse!” Alhoewel ‘we’, de aanvoerder zit al een tijdje aan de kant met een vervelende kuitblessure.

In de schuur staat een Dedaccial. Een wat? “Het gaat mij om de stuurpen”, lacht Pascal. “Bianchi, waarschijnlijk wel bekend, werkt met Deda stuur- en zadelpennen. Ik vind ze prachtig! Wist je dat Miguel Indurain, Marco Pantani en Mario Cipollini reden op fietsen met Deda?” Van bal naar fiets, een hele stap. “Mijn schoonvader (71) en zwager zijn idolaat van fietsen. Vorig jaar zijn we samen de Mont Ventoux op gefietst. Een fantastische ervaring.” Pascal bekent: het is verslavend. “Wel alleen in de zomer hoor. Ik ben een mooi-weer-fietser.”

In de bovenste regionen van onze klassementen is Hoofddorp nauwelijks vertegenwoordigd. Pascal behoort niet tot de fanatiekste rovers. “De laatste tijd mis ik inderdaad regelmatig een vraag. Erg druk met werk, calls van Azië tot Midden-Amerika houden mij regelmatig bezig. En dat is niet tijdens onze kantooruren.” Maar hij vindt De Glazen Bol en de 1000 Rovers gelukkig nog altijd leuk. “Zeker als we de kartbaan op gaan. Beter verdiepen in onze sportvragen, dat komt wel weer!”