Rover Victor Lopez Toonen lokt ons naar Amsterdam!

van onze redactie

POKERROVER SANDER VAN DAM DEELT TEQUILA PATRON IN HARTJE AMSTERDAM

Het was weer gezellig. 25 rovers in Mexicaans restaurant Pasifico aan de Amsterdamse Warmoesstraat aten, dronken en speelden kaart. Na veel lachen, grollen, brullen en piepen werd Sander van Dam gehuldigd als PokerRover 2015. Het was wederom een gedenkwaardige avond.

Na een hapje eten werd de tafel geschikt voor de eerste ronde poker. Een mooie tafelschikking met ook bij ons een heuse groep des doods: tafel 4. Enig voorzichtigheid geboden, want een misstap in de beginfase zou de avond lelijk kunnen verzieken. Alleen de tafelwinnaars plaatsten zich namelijk voor de finale.

Tafel 4: de groep des doods dus. Hugo Brants had hier het minste last van geduld. Na een kleine 13 minuten ging onze robuuste Utregger voor alles of niets. Het werd niets. Michiel Oosterhoff callde met succes de kamikaze all in en ging met een dubbele steck op jacht naar een finaleplaats. Maar ook onze tweevoudige bolwinnaar heeft geen goede relatie met geduld. Sterker nog: hij is meer kien op overmoed.

Tim van Dijk en Bram Slits, ook twee gerenommeerde kenners van flushes en full houses, beten zich nog stuk op de overmacht van Michilius. Ralph Bouwman deed dat niet. Geduldig, geslepen en tactisch bijna volmaakt, zoog hij Oosterhoff leeg. De jongste Bouwman naar de finale.

Aan tafel 5 ging de strijd tussen Pieter den Hartogh en Yuri Bouwman. Ook hier trok een Bouwman aan het langste eind. Gino d Onoro zat aan deze tafel overigens al snel zonder kaarten. Hij moest kennelijk nog wennen; Gino maakte zijn debuut op het gebied van bluffen en fishes stapelen. Ondanks wat onwetendheid was het ook voor hem een geslaagde avond, vertelde hij later. Sven Meijerink en Jeroen Lenting werden niet eens zo veel later ook naar het land der verliezers verbannen.

Aan tafel 3 werd een van de favorieten ook al snel in een figurantenrol gedwongen. Van Bart van Pruissen werd veel van verwacht, maar de Brabander faalde jammerlijk en ging als eerste exit. Duncan Vlag weet doorgaans ook met kaarten om te gaan, maar deze keer was ook voor hem de finale een flush te ver. Martin Delsman overblufte Patrick Hack en duwde tenslotte Jan Kueter ook over het randje.

Robbie van den Bos de grote winnaar aan tafel 2. De kleine krullenbol spaarden vooral 3-en. Zowel Rob Lenting als Gommert Leune beten zich een keer stuk op een three-of-a-kind 3-tjes. Leon Weltings stribbelde nog het langs tegen, maar ook hij kon de weg die Bos vakkundig richting finale had ingeslagen niet versperren. Kee-Seng Tan was figurant aan deze tafel, maar zijn hoogtepunt zou later, ver na middernacht, nog komen. Je had erbij moeten zijn.

Pieter Schaap zat aan tafel 1. Al jaren lid van de roversbende, maar voor het eerst in levende lijven aanwezig. In zijn rode trui had de ex-expat uit Singapore het zichtbaar naar zijn zin. Maar winnen lukte hem net niet. Sander van Dam sneed hem de pas naar de finale af. Zonder slag of stoot ging dat echter niet.

Het bleef namelijk lang spannend aan tafel 1. Dat lag dan weer niet aan IIlja Flem. Hij was met grote plannen en bijna Amsterdamse bombari naar de hoofdstad gekomen, maar Flem werd al snel aan de kant gezet. De overige vier bleven langer zitten. Het werd uiteindelijk de enige tafel die door de tijdslimiet zou worden beslist. Karsten van der Kraaij capituleerde in het zicht van de haven, nog 3 rovertjes over. En toen gebeurde iets eigenaardigs.

Victor Lopez Toonen had na een uur spelen zoveel fishes verzameld dat hij niet meer wist hoe te stapelen. Het stapelprobleem moet wel de reden zijn, want zonder andere noodzaak of enig goede vooruitzichten op een mooie combinatie ging de vrolijke Spanjaard all in. Sander van Dam knipperde met zijn ogen en schudde met zijn wangen van verbazing, maar bleef wel bij de pinken. Hij pleegde een succesvolle call met als beloning een plaats in de grote finale.

Onze koploper, die zegt dat hij niet denkt de Glazen Bol te winnen maar dat natuurlijk stiekem wel denkt te gaan doen, ging vrolijk aan de finale-tafel door met winnen. Hij wil trouwens ook in juli de triatlon winnen, hij is in training, maar dit geheel terzijde. Hij weet kennelijk niet hoe hard onze Sjaak kan lopen en onze Lenn kan fietsen.

In de finale haakte Robbie van den Bos als eerste af. Toch kan hij met een verdienstelijke vijfde plaats op een mooi toernooi terugzien. Niet veel later volgde Yuri Bouwman (vierde). Drie rovers bleven over en niet de minste. Martin Delsman zette de aanval in, maar de gewenste kaart viel niet. Stuk op een halve straat, een onvolledige flush, de one pair azen die restte bleek niet genoeg.

Bouwman of Van Dam? Laatstgenoemde dus. Glunderend nam hij de hoofdprijzen in ontvangst: een fles tequila merk Patron en een vrijkaartje voor bezoek aan een van de dames achter het raam een paar straten verderop. Onder streng toezicht van zijn zwager Bram Slitz doneerde hij de waarde van het vrijkaartje verstandig en gewijs in de drankpot. Die was trouwens behoorlijk opgelopen tot ver boven de 500 euro.

Het mocht de pret niet drukken. Het was wederom een gedenkwaardige roversavond met louter winnaars. Victor Lopez Toonen verdient dank voor de organisatie. Het was top. Wie de RoverPoker 2016 wil organiseren om zo de roversbende naar eigen territorium te lokken, mag zich uiteraard melden.

PS: Wist je dat Kee-Seng Tan een wonderbaarlijk groot goochelaar is? Ongehinderd door een groot aantal shotjes tequila speelde hij balletjeballetje met speelkaarten en bierfiltjes als een waar professional.

Makkelijk te volgen maar onmogelijk om te raden. Wat is de rode negen? Hou het midden in de gaten, deze is het he? Kies maar! Die? Weet je het zeker? Niet dus! Je had er bij moeten zijn. Alleen barvrouw Ewa, gewapend met speelse blonde paardenstaat en Roemeense tongval, mocht 1 keer winnen. Maar dat had een reden. Een verdomd goede reden.