Off you go!

2011, het was in 2011 dat we met een groep Roversvrienden voor het eerst een real-life duik namen in de mondiale klassiekers van de sport. Sportevents die verzuipen in traditie. Het werd een 6 Nations wedstijd, Wales, of Cymru, tegen Ierland, in Cardiff. En het werd een feest.

bvlnr: Michiel Oosterhoff, Ilja Flem, Bastiaan Boschker en Wim van der Male. ovlnr: Martin Klijn, Robbie van den Bos, Rob Lenting en Karsten van der Kraaij.

Feest in de stad, in het stadion en met elkaar. Op de dag van de wedstrijd was het rood in Cardif, volle pubs en optredens in straten. De Ieren komen op bezoek en dat geeft een boost aan de saamhorigheid van de Welshman. Het volkslied werd in het stadion met ruim 70.000 toeschouwers meegezongen. En het werd voelbaar dat er ergens iets niet klopt dat Great-Britain als land meedoet met de Olympische spelen maar als England aan het WK voetbal.

Zeker toen een jonge knul met een Engels shirt op de tribune voor van alles en nog wat werd uitgemaakt. In die scheldpartij zat geen hooligan maar een historische strijd tegen de overheersing door London. Great-Britain is geen land. Komt samen in de 6 Nations. Iedereen tegen England. Hoogtepunt van de wedstrijd was trouwens niet eens de winst van Wales. Het was het moment na een discutabele beslissing van de scheidsrechter die leidde tot de winnende try. De aanvoerder van de Ieren vroeg tekst en uitleg, zonder handgebaren, heel netjes met gebogen hoofd: “Sir, can I ask you a question?” Het stadion luisterde mee en na de toelichting van de VAR eindigde de referee het gesprekje: “no you can’t, off you go.”

Hij had trouwens wel gelijk, de Ier, weekje later werd er officieel excuses aangeboden door de Rugby Board. Natuurlijk hebben we ook lamsvlees gegeten met een muntsaus. Het barst van de schapen op het glooiende landschap. Het is een belediging om geen lamsvlees te bestellen als je in Wales bent. En soms zie ik nog het oude mannetje in de mijn die ons vertelde hoe het was om vroeger te buffelen om de steenkool naar boven te halen. Met een kanariepietje erbij als alarmsignaal voor koolmonoxide. Getekend door die tijd zag je nog steeds armoede in z’n ogen. Hij vroeg ons de extra tip pas te geven als we buiten waren: “So I won’t have to share it.”

Het zijn momenten die je na zo’n reis altijd bijblijven. Net als de reus zonder nek die Lent in een overvolle bar hartje Cardiff vriendelijk ‘Fock off!’ toesnauwde toen wij 2 pintjes van zijn dienblad wilden pakken. En dan onze gids die ons whisky liet proeven. Hij ligt nog steeds naar het plafond te staren door onze vragen over de sociaaleconomische situatie in Wales en de gevolgen voor de jeugdwerkeloosheid. Het is een verslaving geworden. Dit soort Roversreisjes. Na de 6 Nations in Wales volgden de Grand National in Liverpool en The Open in Noord-Ierland. En na een tijdje begint het altijd weer te knagen, ook nu, we dromen weer. Off we go!