Ieder weekend Hellevoet Athletics
De Altlanta Braves hebben een 2-1 voorsprong genomen in de World Series. In Huize Rover Smit ligt regelmatig een honkbalknuppel of -handschoen bij de voordeur in de gang. We zochten Wilko op.
Zaterdag 2 oktober, waterig zonnetje, de junioren honkballers van Hellevoet Athletics wacht een uitwedstrijd tegen Schiedam. Tussen knooppunt Kethelplein en BOB Autowas, tegen de A20 aangeplakt, ligt een honkbalveldje verstopt. In de kantine filterkoffie: “Als het niet warm meer is, zeg het, dan zet ik nieuwe!”
Zoon Jeroen Smit is catcher bij Hellevoet Athletics. Niet onverdienstelijk, goed zelfs, weet ook onze buurman een bankje verder. Een vrolijke Antilliaan, een gouden hoektand blinkt bij iedere lach, echt waar, is als coach van The Braves ook komen kijken. “Als jullie winnen dan zijn wij kampioen”, verdedigt hij zijn bezoek. Eerste inning, 2 uit, de honken nog leeg, 0-4 stand. Het ziet er goed uit.
“Een goede catcher jouw zoon”, roept de oefenmeester van de aanstaande kampioen uit Gouda. Hij kent verbazingwekkend veel skills van de jongens op het veld. Vader Wilko glundert trots. Terecht. Zijn zoon heerst en verdeelt samen met zijn maatje Finn Moree op de heuvel. De Schiedammers hebben helemaal niets te vertellen. Na 3 innings staat en 1-6, na 6 innings zelfs 3-8.
Wat is dat met die honkbalnamen? The Braves uit Gouda zijn vernoemd naar de Atlanta Braves en het wapen inclusief clubkleuren van Hellevoet Athletics zijn 1 op 1 een kopie uit Oakland. Je ziet het vaker, al is Schiedam dan weer gewoon Schiedam. Zoon Jeroen Smit speelt met nummer 26, in exact hetzelfde tenue Matt Chapman, de held bij Oakland Athletics.
Jeroen was net als Chapman eerst derde honkman, maar het samenspel met de werper trok hem naar de plaat. Het klikt, Jeroen en Finn zijn naast het honkbal beste vrienden. “Maar derde honkman, dat blijft de mooiste plek in het veld. Je krijgt de meeste ballen en vanaf 3 kun je echt het verschil maken”, vindt Jeroen nog steeds. En over nummer 26. “Chapman speelt met 26, maar ik ben ook op 26 april geboren, dus 26 is sowieso het mooiste rugnummer.”
“Ja, honkballers zijn toch een beetje ijdel hoor”, vertelt vader Wilko. “Het tenue moet in orde zijn. En ons tenue is het mooiste van Nederland.” En die witte broek is ook speciaal. Rode vegen erop na een sliding op het gravel. Jeroen: “Thuiswedstrijden speel je in witte broek, uitwedstrijd in grijs. Dat hoort zo. Mooi toch?”
Wilko volgt het honkbal in Amerika niet echt. Er wordt geen wekker gezet. “Natuurlijk kijk ik af en toe een samenvatting, maar een opstelling van wereldsterren uit de MLB zou ik niet kunnen maken”, bekent hij eerlijk. Jeroen is iets bekender met het baseball overzee, maar er liggen geen honkbalplaatsjes op de keukentafel. Dat terwijl plaatjes van sterren, zoals Panini voetballers rond grote eindtoernooien in beeld brengt, ooit wel begon bij honkbal. Baseball cards werden begin vorige eeuw al gretig verzameld.
Sommige zijn heel bijzonder. Heel af en toe wordt er nog wel eens eentje gevonden. De laatste keer was in 2008 toen aan de oostkust eentje ongekreukt, zonder kartels of krassen in een kelder van een strandhuis lag. Een prent van Honus Wagner uit 1906 (!). De legendarische korte-stop keek kalm uit zijn ogen, zijn haar keurig in een middenscheiding en zijn shirt helemaal dichtgeknoopt. Het kartonnetje ging naar de veiling. Bieden kon vanaf honderdduizend en 42 biedingen later werd de baseball card afgehamerd op ruim 1,3 miljoen dollar.
Aan Wilko hebben we dus niet heel veel als het gaat om de World Series. “San Francisco Giants”, als dan toch een favoriet moet worden genoemd. Een verrassende keuze, want de Giants zijn immers de aartsrivaal van de Athletics. San Francisco en Oakland zijn enkel verbonden door de beroemde Golden Gate Bridge. De rode hangbrug als dun lijntje is de opening van de Baai van San Francisco naar de Stille Oceaan. “Jammer genoeg plaatsen de Athletics zich zelden voor de play-offs en de Chicago Cubs zijn er dit jaar ook al niet bij. Dan maar de Giants.”
Iedere 40-er heeft natuurlijk sympathie voor de Cubs. Niet zozeer vanwege de homeruns of een fantastisch dubbelspel tussen catcher, tweede honkman en eerste honkman, maar vanwege Pearl Jam. “Het is de club van Eddie Vedder”, lacht Wilko, “dat is de enige reden.”
Op het veld in Schiedam gaat het mis. De scheidsrechter maakt er een potje van. Schiedam in sierlijke letters op de borst geschreven verraad wellicht de reden, maar zo zou het toch niet moeten gaan. Finn Moree heeft 90 ballen gegooid voor Hellevoet en moet worden vervangen. De referee is echt een etter en wijst de tweede werper van Athletics keer op keer op een voetfout. De arme jongen raakt in de war en de ene junior na de andere van Schiedam komt juichend over de thuisplaat. 11-9 eindstand.
“Echt een schande”, zucht de coach van concurrent Braves, “echt niet nodig. Het zijn nog kinderen, waarom zo’n stempel willen drukken?” Zijn team zal zelf aan de bak moeten. Wilko maakt zich er niet echt te druk om. “Ach, het is jammer dat dit gebeurt, maar we zijn gaan honkballen omdat de sfeer eigenlijk altijd goed is. Geen scheldende ouders of asociaal gedrag zoals ik langs voetbalvelden veel heb gezien. Ik ben blij dat Jeroen voor honkbal heeft gekozen.”
Wilko speelt zelf softbal bij een veteranenteam. Hij vindt het erg gezellig bij Hellevoet Athletics en is er kind aan huis. “Eigenlijk door Jeroen. Hij vond honkbal leuk en had het spelletje snel door. Ik was daarna ook snel betrokken. Eerst helpen op de trainingen, daarna werd ik coach bij de aspiranten en pupillen. Ik heb ook dit juniorenteam begeleid, maar ik zat niet op 1 lijn met de hoofdcoach. Even goede vrienden, maar ik ben wel gestopt.”
Terwijl onze Antilliaanse vriend uit Gouda ons vrolijk groet rest ons nog snel de vraag: welk team gaat nu de World Series winnen? “Atlanta Braves natuurlijk!” Er is geen ruimte voor twijfel. En hij is een kenner, zoveel is wel duidelijk na een uurtje junioren honkbal in Schiedam. Had ik maar geluisterd.
mooi Wilko! die trots op je zoon, en terecht. Al moet ik als Cubbie uit Europa wel één dingetje aanvullen… Gaat niet om Eddie, het is het ballpark. “You’re blessed and you’re healed. The first time you walk into Wrigley Field” . Eddie zingt het en er is geen speld tussen te krijgen. Dat is wat je voelt. Magie. Go Braves! Altijd al een hekel gehad aan valsspelers.