Dorothea Wierer: ze loopt op sneeuw en schiet

Piazza del Plebiscito is het grootste plein van Napels. Het werd aangelegd door Joachim Murat, de zwager van keizer Napoleon, die van 1808 tot 1815 koning van Napels was. Halfrond is het plein, het ademt geschiedenis. De ene kant wordt afgesloten door het Koninklijk Paleis en aan de andere kant staat de kerk San Francesco di Paolo, gebouwd naar voorbeeld van het Pantheon in Rome. Een zachte lentebries verzamelt stemmen en papier. Niet in Nieuwegein maar in Napels.

Ten westen van het Piazza del Plebiscito ligt de volkswijk Santa Lucia. Een wirwar van nauwe, steile trapstraatjes waar altijd was aan de lijn wappert. De Italiaanse vrouwen praten met elkaar snel en onverstaanbaar vanaf hun balkonnetjes. Gracieus met hand en gebaar. Verse pasta-saus staat op het gasfornuisje te pruttelen, de geur van de Italiaanse keuken waait je tegemoet. Een Vespa geparkeerd op haar standaard, twee matzwarte helmen bungelen aan het stuur. Een kleinzoon is naar binnen gesneld, met twee treden tegelijk te trap op. Hij laat trots zijn laatste verovering zien aan zijn familie, vooral aan oma. De via Parténope en de via Caracciolo brengt je naar de Golf van Napels. Het uitzicht is schitterend. Hoe zullen de zeevruchten hier smaken?

En toen gebeurde het. Een ontmoeting, per toeval. Daar zat ze. Wat een plaatje, zo mooi, zo jong, zo gezond. Ze had het haar niet in een staart maar losgelaten deze morgen. Ik had haar nog niet eerder zo gezien. Ze leek te dromen, ze beet zachtjes op haar onderlip en staarde naar het kannetje olijfolie op het tafeltje voor haar. Ze draaide haar hoofd, niet meer dan een kwartslag, en daar was oogcontact. Zeer kort, maar het was daar, gevolgd door een glimlach. Verlamd door het moment pakte ik mijn espresso. Dorothea Wierer start morgen op de WK biatlon en geloof me: ze gaat voor de hoofdprijs.

In 2008 werd ze wereldkampioene bij de junioren. Op advies van Nederlands kampioene Chardine Sloof, ik mocht haar vorig jaar interviewen, ben ik Dorothea gaan volgen. Een ongekend talent op langlaufski’s, meedogenloos met een geweer en adembenemend stijlvol. Gisteren werd ze vierde op de 15 kilometer klassiek tijdens het WK biatlon in Kontiolahti. Net naast het podium, maar een prestatie van formaat voor zo een jonge meid. Daar droomde ze vast over, daar op dat pleintje in Napels in de lente van 2014. De kuiltjes in haar wangen en haar blik vol energie zijn blijven hangen. In Napels was ze op training, in kort sportbroekje op ski’s met wieltjes, haar gespierde zongebruinde benen op temperatuur. Vandaag is de deadline. Wie wint in Finland het onderdeel massastart? De wereldkampioen bij de mannen en vrouwen goed voorspeld levert punten op. De moeite waard dunkt mij. Met de vriendelijke groeten uit Napels.