Bravoure in de Drijflanen
Vervoer check, picknickmand check, boodschappen check, fototoestel check, doedelzak check, testosteron check, lol check. Tilburg Highlandgames, here we come!
Vervoer check, picknickmand check, boodschappen check, fototoestel check, doedelzak check, testosteron check, lol check. Tilburg Highlandgames, here we come! Terwijl de picknickkleedjes worden gespreid wordt het programma van de dag uitgelegd en poot Martin een stoel voor maat Ron in de zandgrond en bindt Wim van der Male de Schotse ruit om zijn bovenarm en trekt hij de knoop strak aan met zijn tanden. Dan worden de harten traditioneel versterkt met een Schrobbelèr. Let the games begin! Whooaaarrrgh!
Proost!
Na vele grappen en grollen tijd voor ernst. Het eerste onderdeel: Zeeuws Basaltblok smijten. Steenwerpen is een van de oudste krachtmetingen ter wereld. Je zou denken dat de Rovers hier wel raad mee weten, maar het poreuze gesteente weigerde zich tot de melkweg te voegen. De steen donderde opmerkelijk vlug en slechts een paar meter verder weer terug op aarde neer. Een niet te onderschatten onderdeel. Of het nu aan te kort kracht, het slingeren of de werptechniek lag, het is moeilijk te zeggen. Dat rover Christiaan Ecker het verste gooide was duidelijk en dat is wat telt! Ecker gooide de steen 9 meter en 38 centimeter ver, goed voor de eerste 15 punten. Monster werd tweede en pakte met net iets meer dan 9 meter de welverdiende 12 punten. Alex Kroon moest nog duidelijk warm lopen. De vrolijke Utrechter gooide niet verder dan 6m60 en mocht als hekkensluiter na het eerste onderdeel de tweede krachtproef als eerste beginnen.
‘Fiat Cinquecento duwen’ stond als tweede onderdeel op het programma, maar de Fiat werd voor dit jaar jaar geruild voor een iets zwaardere Seat Arosa. 170 kilogram zwaarder om precies te zijn, je zou zeggen om te verwaarlozen. De chauffeur: Morris. De zoon van Rover Ilja stuurde de auto af op de meet als een volleerd coureur. De Rovers schreeuwden, gromden en brulden. Alles kon helpen. Hoe zwaarder, hoe meer plezier voor het publiek. Rover Rob Lenting klokte met 21,6 seconden de snelste tijd. Net als vorig jaar ging het goud op het onderdeel ‘auto duwen’ naar Rotterdam. Inmiddels werden broodjes belegd met gehakt en mosterd. Los in de hand meegenomen, wandelend naar het volgende onderdeel. Monster sneed een uitje en opende rustig geblikt tonijn. Maar geen tijd: no rest for the wicked.
Onderdeel 3: boomstam slepen en kabouter dragen. De mooie kabouter van afgelopen jaren schitterde in afwezigheid. Ze is verliefd op een rover en gaf het stokje daarom over aan een andere kabouter. Rugbyer Timo (46 kg en zoon van rover Martin) kan wel tegen een stootje en hij stak zijn hand op. Wandelaars wandelden door de Drijflanen en keken geboeid toe hoe vader Monster langs rende met een hobbelende boomstam in zijn kielzog. Zagen hoe hij zijn zoon soepel over zijn schouder wierp om hem even later in het zand te laten vallen als een zak aardappelen. Timo schaterde, stofte zich wat af en zette zich weer schrap voor de volgende. Het was een mooi schouwspel, van atletisch tot ronduit clownesk. De dochter van Rover Martin Delsman keek verrukt op van haar speeltjes. Het publiek weet zich verwend, iedere Rover heeft zijn eigen stijl en kabouter Timo geeft een showtje weg. Rover Rombout Wesseling zette de snelste tijd neer: 40,6 seconden. Morris Flem had zijn vader uitgelachen. Maar ook Ilja had juist zo zijn best gedaan en was na ruim 1 minuut en 6 seconden total loss over de finish gevallen.
Op naar onderdeel 4: zandzak hoog slingeren. Whisky, spekkoek, pasta en zandzakken. Wat wil een rover nog meer? Dit onderdeel bracht de bravoure in de Rovers naar boven. Met een zekere panache sloegen Rovers een aantal pogingen over. Ecker werd de grote verliezer en faalde bij zijn eerste poging. Lenting en Wesseling haalden beiden 4m75, maar eerstgenoemde had een zak minder geworpen en pakte daarom de 15 punten.
Het vijfde onderdeel stond dit jaar voor het eerst op het programma. Emmertje strekje. Het snelste onderdeel in de Roversgeschiedenis en volgens velen ook het leukst. De Rovers trokken allen een reeks postzegels bij het zo lang mogelijk vasthouden van een zware emmer gevuld met zand en de lege fles Schrobbeler. Kroon verraste iedereen met meer dan een minuut gestrekte armen zonder te grimassen. Rombout Wesseling werd op gepaste afstand opnieuw tweede en nam zo de leiding in het tussenklassement.
Het rulle zand werd opgezocht, de dreigende wolken boden dit spannende onderdeel het juiste decor. Er werd gevochten en vooral ook veel gelachen. Opmerkelijk was dat vier van de top vijf de eerste worstelpartij verloren. Wesseling was een van hen en de Hagenees wist zich ook niet via de herkansing voor de kwartfinales te plaatsen. Kostbare punten gingen zo verloren. Robbie van de Bos wierp inmiddels de ene na de andere tegenstander uit de ring. Ook in de finale gaf de kleine Delftenaar dapper partij. De grote Lent moest tot het uiterste gaan, verloor bijna zijn evenwicht, maar landde uiteindelijk een fractie later dan Robbie op de Tilburgse grond. Lenting won zo zijn derde van zes onderdelen en nam de Gouden Bijl met een brede grijns in ontvangst: “Het was een mooi evenement, we hebben weer veel gelachen. Ik hoop dat de kampioenen van vorig jaar er volgend jaar weer bij zijn!”